Ieder jaar wordt onze vakantie bepaald door het wereldkampioenschap goudpannen. We doen hier met de hele familie aan mee. Het wordt ieder jaar op een andere locatie in de wereld georganiseerd, maar altijd op een plaats met een rijke goud historie. Voor de deelnemers is het mogelijk om gratis of tegen een kleine vergoeding te kamperen. Dit jaar was het WK in Tsjechië en dat werd dus onze vakantiebestemming. Voor ons is het fijn om er even er tussenuit te zijn, even een pauze van de coronastress en tijd voor elkaar, maar voor de jongens begon een groot avontuur!
Wat is goudpannen? Met goudpannen zoek je met een goudpan naar goud in riviersediment (zand en stenen). Als je dit in een rivier doet, kun je kleine goudstukjes vinden. In de rivier weet je alleen niet of je op een goede plek staat en daarom veel goud vindt, of dat je heel goed kunt goudpannen en niets verliest. Om te kijken wie nu technisch de beste goudzoeker is, worden er wedstrijden in gehouden. In een wedstrijd staan alle deelnemers in een eigen bak met water. Iedereen krijgt een emmer met sediment met daarin een aantal goudstukjes van 1 mm verstopt. De deelnemers weten niet hoeveel stukjes er zijn verstopt, maar de jury wel. De deelnemers doen steeds hoopjes sediment vanuit de emmer op de goudpan. Als je de goudpan met het sediment onder water schudt, dan zinkt het goud naar de bodem van de pan, omdat het een groter soortelijk gewicht heeft dan zand, stenen en water. Als de deelnemer denkt dat het goud op de bodem ligt, dan kan hij het zand eraf spoelen en de goudstukjes oppakken. Bij wedstrijden mag het zand wat uit de pan gespoeld is niet nog een keer gebruikt worden, dus als je een stukje verloren bent, dan is het echt weg. Voor ieder verloren stukje krijgen de deelnemers 3 minuten straftijd. De panners met de snelste totaaltijd gaan door naar de volgende ronde. Er zijn wedstrijden in verschillende categorieën: mannen, vrouwen, kinderen, met een traditionele goudpan en in teams. Ik ben ook ooit op televisie geweest in het programma 'Klaas kan alles'. In dat filmpje wordt ook uitgelegd hoe het goudzoeken werkt. My five minutes of fame :)
Op de familiecamping De periode voor het WK goudpannen hadden we een plekje gereserveerd op een rustige familiecamping. Normaal gaan we op goed geluk ergens heen en vinden we wel ergens een plekje waar we de tent op mogen zetten, maar dit jaar hebben we voor het eerst alles van te voren gereserveerd. Ons tentje stond precies tegenover de speeltuin en de kinderen hadden al snel vriendjes gemaakt. Het was lekker weer, dus zoals beloofd zijn we iedere dag gaan zwemmen. Op de camping waren een zwembad en een zwemvijver. Mijn oudste zoon vond ze allebei geweldig. Voor mijn jongste zoon was de zwemvijver leuker, omdat hij daar geleidelijk het water in kon gaan en ook met zand kon spelen. 'Wow! Er zwemmen hier vissen!'riep de oudste enthousiast. Het idee dat hij samen met vissen in hetzelfde water kon zwemmen vond hij een beetje vreemd, maar wel erg interessant. Op de camping zelf waren ook leuke dingen te doen. Er was pony rijden, pannenkoeken eten, lampionnenoptocht en broodjes bakken boven een kampvuur. De activiteiten zelf waren al erg leuk, maar de hele groep met andere kinderen die mee deed, maakte het voor de jongens compleet. De jongste vond het geweldig. Hij rende de hele dag rond met alle kinderen die met hem wilde spelen. Zelfs nu we thuis zijn, vraagt hij nog steeds naar één van zijn vriendinnetjes. De oudste vond het eerst een beetje spannend, maar toen hij eenmaal gewend was, genoot hij zichtbaar van het spelen met alle andere kindjes. In de natuur Allebei de jongens gaan graag wandelen. Mijn oudste zoon vindt het prachtig om zijn eigen weg te mogen zoeken en niet op het pad te hoeven lopen. Hij neemt graag een geheime omweg en klimt makkelijk op rotsen. Soms is het even slikken, want als ik even niet oplet, staat hij ineens boven op een hoge rots, omdat hij even boven wilde kijken. Hij staat dan blij te zwaaien op het randje van de afgrond. Hij heeft daar veel lol in en is ook zo weer beneden. Zeker als ik of zijn vader er naast staat, dan kan er niks mis, maar het is tocht ongemakkelijk om je kind te zien staan. Een van de mooiste wandelingen ging door een rotslabyrint. De doorgang was op sommige plaatsen erg nauw, en soms ook overdekt, waardoor je echt tussen de rotsen door moest. De jongste vond dat een beetje spannend, maar de oudste rende zo hard mogelijk vooruit en ging vast op ontdekking. Ook door het bos lopen vindt hij erg mooi. Samen met papa en een begeleider heeft hij in het bos naar eetbare paddenstoelen gezocht. De wandeling ging echt dwars door het bos en hij deed dat in korte broek en op zijn gympies. Hij heeft zelfs een echte slang gezien! Toen hij terugkwam zag hij pas dat heel zijn benen onder de krassen en schaafwonden zaten. Hij had zich opengehaald aan de vele prikkelstruiken en dorre takken. Na een grondige inspectie bleek dat hij ook nog eens twee teken had opgepikt. Van de spanning had hij het niet eens gemerkt. De meeste nachten waren fris en helder en we hebben bijna iedere dag naar de sterren en planeten gekeken. Zo mooi!
Op het wereldkampioenschap Aan het begin van het WK goudpannen is er een optocht van alle deelnemers per land. Ieder land heeft een bordjesdrager met de naam van het land. Mijn oudste pakte trots het bordje voor Nederland en liep voorop. In de optocht is dat best leuk om te doen, alleen mogen de bordjesdrager ook de hele openingsceremonie en bijbehorende toespraken stil blijven staan. Toen de openingsceremonie begon, begon het ook te regenen. Veel mensen gingen weg om een droog plekje op te zoeken, maar mijn oudste zoon bleef met rechte rug de hele ceremonie in de stromende regen staan. Ik was zo trots op hem! De wedstrijden zelf zijn ontzettend leuk om te doen. De volwassenen onderling zijn behoorlijk fanatiek. Als je er toch bent, dan wil je het toch heel graag zo goed mogelijk doen. Met mijn kinderen ben ik helemaal niet fanatiek. Ik hoop vooral dat ze er lol in hebben, en ik sta blij te klappen als ze goed hun best hebben gedaan, en nog harder als ze een goudstukje vinden. Bij de prijsuitreiking was er een medaille voor alle kinderen. Superleuk! Ook wij hadden allebei een medaille met een teamwedstrijd. Tijdens de sluitceremonie begon het weer te regenen. Ook nu hebben ze de hele ceremonie netjes uitgezeten en zijn daarna weer blij gaan spelen. Koken op het kampvuur Uiteraard hebben we deze vakantie ook regelmatig bij het kampvuur gezeten. Broodjes bakken, en worstjes en marshmallows roosteren boven een kampvuur had hij al eerder gedaan, maar blijft toch leuk om te doen. Deze vakantie hebben we ook kip en varken van het spit gegeten. Ik kon moeilijk inschatten hoe hij dat zou vinden. Ik was een beetje bang dat hij het als kip zou herkennen, erg overstuur zou zijn en zou eisen dat ons gezin voortaan vegetarisch zou eten. Hij had namelijk netjes aan ons uitgelegd dat er twee verschillende soorten kippen zijn: kippen om te lopen en kippen om te eten. 'Dat zijn niet dezelfde hoor, mama.' Dus. Hij rende de hele dag heen en weer naar het vuur om te kijken of het wel goed ging met de eetkippen. Hij kwam opgelucht vertellen dat het allemaal goed ging en dat hem uitgelegd was hoe dat werkt met ronddraaien en marineren. 's Avonds ging hij uitgebreid zitten voor het eten en vond het heerlijk! Aan het eind van de vakantie aten we varken van het spit. Het verhaal van twee verschillende soorten varkens ging nu niet op. Het was namelijk onmiskenbaar een echt varken aan het spit. Mijn zoon keek ernaar en vroeg of dat een echt varken was. We hebben hem rustig verteld dat veel mensen dieren eten, zoals kippen, vissen, koeien en varkens, en dit vond hij heel logisch. De zeedieren waar hij zo fan van is, eten elkaar namelijk ook. Hij bedenkt graag een hele rij van dieren die elkaar allemaal eten, en nu eten wij ook dieren. Voor hem was het daar mee af. De rest van de avond heeft hij naar het vuur gekeken en heerlijk gegeten.
Dansen met cowboys Op een avond na het eten zaten we met een klein groepje rustig in het avondzonnetje. Er liepen twee mannen gekleed als cowboy rond. De ene liet een demonstratie met zwepen zien en de ander had een geweer wat hij afvuurde met losse flodders. Dat maakte best wel indruk op de kinderen. Daarna speelde er een country band. Ze speelden niet te hard, zodat je ook nog normaal met elkaar kon praten. Eigenlijk waren ze verrassend goed en tot mijn verbazing was er nauwelijks publiek. De kinderen waren druk aan het dansen en tikkertje aan het spelen. Ineens liep er een cowboy over de dansvloer. In eerste instantie schrokken de jongens, want hij was wel erg dichtbij en heel echt. Toen hij weer weg was, werd er weer verder gespeeld. De cowboy kwam steeds uit het niets en probeerde de kinderen te tikken. De cowboy werd steeds minder eng en de jongens durfden steeds dichterbij te komen. Ze maakten grapjes, speelden tikkertje en waren aan het dansen. Mijn kinderen hebben de rest van de avond met cowboys gedanst. De cowboy draaide rondjes met de oudste. Hij vond het geweldig: 'Ik kan vliegen, mama!! Helemaal in de lucht!!' Wat had hij een plezier! Daarna werd er verder gedanst met de jongste op de nek van de cowboy. De jongens waren helemaal door het dolle heen. Dansen met échte cowboys, dat verzin je niet. Een avontuur om nooit te vergeten!
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.
Comments