Vanaf deze week zijn de basisscholen weer volledig open. Mijn oudste zoon is daar heel blij mee. Hij kwam heel blij uit school, want iedereen was er weer. 'De héle klas was er, mama!' Ik had gehoopt dat ons gezinsleven met normale schooldagen weer wat rustiger zou zijn, maar helaas, het bleek een grote chaos.
De hele dag naar school
Toen de scholen in maart dicht gingen, was mijn zoon heel erg boos. Hij begreep maar niet waarom hij niet naar school mocht. Hij dacht dat hij er van mij niet naar toe mocht en dat ik hem niet wilde brengen. Hij was daar heel erg boos om. Het is ook best lastig om aan een kleuter uit te leggen dat alle scholen dicht zijn vanwege een coronavirus. Ik heb veel verschillende manieren van uitleggen geprobeerd, maar hij kon het niet echt bevatten. Na een sessie beeldbellen met de juf leek hij een beetje gerustgesteld te zijn. Ook de juf had namelijk gezegd dat de school dicht was, dus nu was het waar.
Hij was dolgelukkig toen de scholen weer gedeeltelijk open gingen. Zijn school had gekozen om alle leerlingen halve dagen naar school te laten komen en om de week op woensdag. Voor mijn gevoel was ik de hele dag bezig met heen en weer naar school gaan, maar voor mijn zoon was het superfijn. Hij mocht gewoon weer iedere dag naar school alleen met de halve klas. En vanaf deze week weer de hele dag met de hele klas!
Voor hem is het leven bijna weer normaal, voor mij nog niet. Met wegbrengen mag je zwaaien vanaf het schoolplein, geen praatjes met de juf, een vaste looproute, en aangepaste tijden om te halen en brengen. Deze week moet hij om 8.20 uur beginnen en om 14.20 uur opgehaald worden. Volgende week moet hij om 8.35 op school zijn en om 14.30 opgehaald worden. Het is de bedoeling om op deze manier drukte op het schoolplein te voorkomen. Te vroeg mag niet, te laat al helemaal niet. Ik vind het een goed idee, alleen is het voor mij plannen 2.0 en de hele dag op de klok kijken, want deze tijden zitten nog niet in mijn systeem. Extra mijn best doen dus.
Chaos in huis
Mijn jongste zoon vindt het allemaal prima. Hij is dolgelukkig als zijn broer, en grote voorbeeld, thuis is, maar hij geniet ook van de aandacht als hij papa en mama voor zichzelf heeft. Het is een blij en ondernemend mannetje wat graag met al het speelgoed tegelijk speelt. Speelgoedbakken versjouwen en omkeren zijn op dit moment zijn favoriete bezigheden. Hoewel ik het fijn vind dat hij zo goed zelfstandig kan spelen en ervan geniet om naar zijn spel te kijken, baal ik soms wel van alle zooi in huis.
Recent heeft hij ontdekt dat hij overal bij kan als hij op zijn speelgoed gaat staan. Heel creatief. Beetje jammer dat ik nu een nieuw plekje moet zien te vinden voor alles waar hij niet aan mag komen. Gelukkig hebben we een rustige week..
Inmiddels is deze week alweer bijna voorbij en heb ik nog niet veel werk kunnen doen, het huis is een enorme bende en ik heb het gevoel dat ik een marathon gelopen heb. Althans, dat denk ik, want ik heb nog nooit verder gerend dan de coopertest op de middelbare school. Chaos in mijn hoofd, chaos in mijn huis.
Te laat
Het is vrijdagmiddag. Ik pak rustig de auto in om naar de sportschool te gaan en Noah uit school te halen. Mijn jongste zoon wil de auto niet in, maar dat is de laatste tijd niets bijzonders. Geen probleem, want we moeten pas om 14.30 uur op het schoolplein staan, dus we hebben nog tijd. O, nee, wacht! Het is 14.20 uur deze week. Stress! Naar school geracet, sprintje van de parkeerplaats naar de ophaalplek, ik ben er om 14.23 uur. De juf staat al buiten en loopt direct naar me toe. 'Sorry', roep ik direct in een poging om me te verontschuldigen. Ik probeer echt om op tijd te komen en baal ervan als het een keer niet lukt. Ik verwachtte om aangesproken te worden op het te laat komen, maar dat was niet het geval. Mijn zoon heeft niet zo'n lekkere dag gehad en was niet in z'n hum vertelt de juf. Ze wist niet helemaal waarom. Misschien is hij total-loss van de eerste week. Dat is heel goed mogelijk, maar volgens hemzelf is er niets aan de hand, dus we laten het hierbij.
De lessen op de sportschool zijn vanwege de coronamaatregelen nog steeds buiten. Het is goed weer en later op de avond, na de lessen, is regen voorspeld. Ineens wordt de lucht donker. Hopelijk waait het over. We hebben een zeil gespannen, zodat je met zon en lichte regen wel gewoon kunt trainen. Een beetje regen is geen probleem, veel regen wel. Het begint een beetje te regenen. Gelukkig is er weinig wind. De lichte regen wordt een flinke bui en er lekt behoorlijk wat water op de mat. Gelukkig zijn er nog voldoende droge plekken om te blijven trainen. Kinderen kunnen echt heel goed omgaan met veranderende situaties. Ze lachen om de chaos en trainen lekker verder. Tijdens het opruimen hoost het echt. We waren net te laat met opruimen. Alles is nat, maar de lessen waren leuk en de schade is beperkt.
Wel of niet hoesten
Zaterdag is de drukste dag op de sportschool. Ik ben vroeg op gestaan om de auto in te pakken en ons gezin op tijd in de auto te krijgen. Mijn oudste zoon is al vroeg uit bed en ligt even rustig wakker te worden op de bank. 'Kuch, kuch'. Hmm, was dat zijn keel schrapen, of is het een beginnend hoestje? Hij heeft geen koorts, verhoging of loopneus, maar toch. Voor de zekerheid blijft hij thuis met papa en ga ik alleen naar de sportschool.
Alle spullen zijn nog nat van de regen. Opbouwen en schoonmaken is veel meer werk dan normaal, maar alles is op tijd klaar voor de eerste kleuterlessen. De kleuters zijn druk en hebben veel te vertellen. Gelukkig is het goed weer en er wordt lekker getraind.
Het is het einde van de ochtend. De rest van mijn gezin is toch naar de sportschool gekomen. De oudste had de hele ochtend niet gehoest en was heerlijk aan het spelen. Gelukkig, loos alarm. Ook even een beetje orde in de chaos, want nu kan Sam zijn eigen lessen geven en kan ik vanmiddag gewoon met Noah naar zwemles.
Ik vind het best lastig om goed in te schatten wanneer een kind klachten heeft. Met een loopneus, koorts of continu hoesten is dat heel helder, maar heeft een kind wat een keer niest of zijn neus ophaalt ook klachten? Ik wil geen risico nemen, maar ook niet onnodig mijn kinderen thuis houden. Mijn zoon is al anderhalf uur vlak bij me aan het spelen en ik heb hem niet horen hoesten. Mooi. Op een gegeven moment gaat hij even rustig zitten om een filmpje te kijken. Ineens hoor ik toch een hoestje. Hmm, misschien maar niet naar zwemles vandaag.
Stap voor stap naar overzicht
Tijdens veel van onze trainingen oefenen we om in chaotische situaties overzicht en balans te behouden. In zo'n oefening kun je vanaf de zijlijn heel duidelijk zien wat er gebeurt, wat er misgaat, en wat oorzaak en gevolg is. Als je er middenin zit is het echter iets complexer. Je kunt heel systematisch trainen om je in de chaos te handhaven door te blijven kijken. Op die manier kun je stap voor stap problemen oplossen. Dat geldt op de mat, maar ook in het dagelijks leven. In de bedrijfstrainingen die we geven, draait het altijd om het feit dat je betere beslissingen kunt maken op het moment dat je overzicht hebt over een situatie. Hoe complexer de situaties zijn, hoe moeilijker dit is. Mensen willen vaak zo snel mogelijk vooruit, maar soms is het beter om een stapje op de plek te doen, om even wat orde en overzicht te creëren.
Toegepast op ons eigen leven betekent dat we vandaag even geen zwemles hebben en snel naar huis gaan richting de bank. De rest van het weekend wordt een pyjamadag. Even pas op de plaats en kijken of de verkoudheid doorzet. De vaatwasser inruimen en het speelgoed aan de kant, zodat het huis weer bewoonbaar is. Volgende week is er weer een nieuwe kans om werk gedaan te krijgen en om orde in de chaos te scheppen.
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.
Comments