Een aantal jaar geleden werd Lego Ninjago heel erg populair. Ineens wilde heel veel kinderen ninja worden. Ook op de sportschool kwamen de kinderen niet meer voor judo, maar voor ninjales. En de kinderfeestjes die we normaal verzorgen, moesten ninjafeestjes worden. Maar wat doen ninja's nou eigenlijk?
Traditionele krijgskunsten, ninja's en Ninjago Ik hou van traditionele Japanse krijgskunsten, van de activiteiten zelf, de tradities, gebruiken en de geschiedenis. Hierin spelen de samoerai en hun leefwijze een belangrijke rol, net als waarden als oprechtheid, eergevoel en loyaliteit. Voor mijn gevoel passen ninja's daar niet zo goed bij. Traditioneel gezien zijn ninja's namelijk niet zo leuk. Ze zijn gespecialiseerd in spionage en aanslagen, en daar ongezien mee wegkomen. Niet echt een rolmodel waar ik mijn kinderen een voorbeeld aan zou laten nemen. Toch zijn de Ninjago series van Lego ongekend populair, en was het enthousiasme van de kinderen in onze lessen erg aanstekelijk. Ik heb me al vrij snel verdiept in de wereld van Ninjago en Spinjitzu, en het is erg leuk bedacht. In Ninjago leren de ninja's van een wijze meester hoe ze een element kunnen beheersen. Ze ontwikkelen hun eigen vaardigheid en werken samen als team. Het zijn vrienden die elkaar helpen en samen tegen het kwade strijden. Ik kan goed begrijpen dat kinderen dit inspirerend vinden. Ninjafeestjes We hebben verschillende ninja-oefeningen uitgetest op de kinderen in onze reguliere lessen. Sommige oefeningen werden heel enthousiast ontvangen, terwijl andere oefeningen helemaal niet aansloegen. We hebben de leukste oefeningen gecombineerd tot een speciale ninjatraining. In zo'n training leren de kinderen valbreken, trappen, geheime technieken, sluipen, een kasteel bestormen en zwaardvechten. Helemaal geweldig voor stuiterende kinderen van een jaar of zes. Dit bleek een enorm succes, want de afgelopen jaren hebben we zo'n honderd ninjatrainingen per jaar verzorgd.
Ninja's als ouders Een aantal van die ninjavaardigheden komen best goed van pas nu ik zelf kleine kinderen in huis heb. De belangrijkste vaardigheden heb ik hieronder toegelicht. 1. Sluipen Mijn kinderen vinden slapen niet zo leuk. Ze zijn bang om iets te missen en kunnen moeilijk de rust vinden om in slaap te vallen. Ze slapen het snelst en makkelijkst als ik bij ze blijf totdat ze in slaap zijn. Er ligt dan een controlerend kinderarmpje over me heen, wat me dwingend op de plaats houdt als ik beweeg of geluid maak. Dit lukt zelfs in hun slaap. Als het op een gegeven moment gelukt is om stapje voor stapje en heel voorzichtig onder de arm uit te komen, begint de volgende hindernis: de kamer uitgaan. Als er iets geluid maakt, dan wordt hij wakker en kan ik weer van voren af aan beginnen. Inmiddels kan ik best goed sluipen en me door het huis verplaatsen zonder dat de kinderen wakker worden. Een bijkomend voordeel van door het huis sluipen is dat je legoblokjes meestal al voelt, voordat je er met je hele gewicht op gaat staan. 2. Dingen laten verdwijnen Soms worden mijn kinderen door andere mensen verwend met speelgoed wat geluid maakt. Op zich vind ik het prima als hun speelgoed geluid maakt. Zij vinden het erg leuk en ik kan het goed negeren, maar er zijn speeltjes die zoveel geluid produceren dat je gehoorbescherming nodig hebt. Niet normaal echt. Ik heb wel eens geprobeerd om bij dit speelgoed het deel waar het geluid uit komt af te plakken met ducttape, om zo de herrie iets te dempen, maar mijn kinderen zijn het daar niet mee eens. In een onbewaakt ogenblik ligt alle tape door de huiskamer en is het lawaai weer op vol volume aanwezig. Dit werkt dus niet.
Weggooien vind ik niet netjes, maar het laten verdwijnen van dit speelgoed werkt wel aardig. Ik zet ander speelgoed wat ze een tijdje niet hebben gezien op een prominente plek in de woonkamer. Het lawaai ding verdwijnt ineens in een kist uit het zicht en buiten bereik van kinderhandjes. Vaak zijn ze het vergeten en gaan ze blij spelen met het speelgoed wat in het zicht staat. Missie volbracht. Als ze er echt naar vragen, dan kan ik het weer pakken en moet ik alleen uitleggen hoe het kan dat het lawaaispeelgoed zo hoog opgeruimd was. 3. Geen paniek bij bloed We gingen laatst vroeg naar bed. De kinderen sliepen relatief vroeg en we waren erg moe, dus een mooie kans om even een uurtje bij te slapen. Ik was net in slaap toen ik mijn oudste zoon op de trap hoorde. Helaas toch niet vroeg naar bed. Hij heeft veel enge dromen en komt vaak 's nachts even bij ons in bed liggen. Dit keer bleef hij huilend boven aan de trap staan. Ik ging naar hem toe en alles zat onder het bloed: zijn gezicht, zijn armen, zijn handen en de muren. Hij was half in paniek dus hij moest eerst rustig worden. Het bleek dat hij een bloedneus had. Wellicht van de warmte op zolder door de zonnige dagen of gewoon spontaan, maar in ieder geval met veel bloed. Het bleef ook maar doorgaan, samen met gehoest, geproest en geschud met zijn hoofd. Alles zat onder. Na een tijdje op hem inpraten, werd hij gelukkig weer rustig. Hij kon toen zelf een doekje tegen zijn neus houden en het bloeden stopte. Gelukkig. Ook mijn jongste zoon heeft wel eens wat. Zo was hij een tijdje geleden met zijn lip op de vensterbank gevallen. Ik hoorde al aan het gehuil dat het niet goed zat. Toen ik hem omdraaide om hem te troosten, zat er een flinke snee in zijn lip en kin en overal bloed. Veel bloed. Eerst moest ik hem troosten en het bloeden proberen te stoppen. Daarna mochten we naar de huisarts en spoedeisende hulp voor een hechting. De hele tijd heb ik rustig tegen hem gepraat en er was helemaal geen paniek bij hem of bij mij. Ik weet niet of het een volwaardige ninjaskill is, maar het is in ieder geval erg handig om niet in paniek te raken of niet lekker te worden bij bloedende kinderen. 4.Snelheid Mijn jongste zoon is een wegloper. Zodra hij iets leuks ziet, wil hij er naar toe. En als hij nou gewoon blij zou wijzen en roepen, net als de meeste peuters, dan was dat prima, alleen dat doet hij niet. Hij kijkt wat je aan het doen bent en maakt dan een afweging. Je ziet hem nadenken en van het leuke ding naar mij kijken en terug. Vaak heb ik het in de gaten en heb ik hem geblokkeerd voordat hij weg kan lopen. Ik ben dan snel genoeg. Mijn zoon wordt alleen steeds sneller en handiger. Soms ben ik even afgeleid en is hij ineens weg. Op volle snelheid. Dan mag ik er achteraan sprinten, ook op volle snelheid, zodat er geen ongelukken gebeuren. Zo heb ik hem sinds we buiten lesgeven al een aantal keer van de stoeprand geplukt, omdat hij op weg was naar de speeltuin aan de overkant van de straat. Ook als we thuis in de auto stappen, wil hij er nog wel eens omheen rennen en richting speeltuin gaan. Dit gebeurt dan precies op het moment dat ik denk dat het wel lukt om even mijn tas achterin te zetten. Gelukkig ben ik tot nu toe steeds snel genoeg geweest om hem op tijd tegen te houden.
De oudste heeft ook een periode gehad dat hij steeds wegliep. Het was hem zelfs een keer gelukt om de voordeur open te doen. Terwijl ik iets af stond te wassen, zag ik ineens een klein, en heel bekend hoofdje, voorbij lopen. Gelukkig is hij daar mee gestopt. Hopelijk volgt zijn broertje dit voorbeeld met dezelfde snelheid als waarmee hij naar de speeltuin rent, maar zo werkt het vast niet. 5. Vechten Als puntje bij paaltje komt, kunnen ninja's erg goed vechten. Zelf heb ik een redelijke basis en zwarte band in verschillende krijgskunsten, dus ik kan ook wel wat. Mijn kinderen testen dat graag op de meeste vreemde momenten. De jongste wil nog wel eens wegkruipen als ik zijn luier probeer te verschonen. Het liefst precies op het moment dat je je handen vol hebt, billendoekjes probeert te pakken en een poepluier onder hem vandaan haalt. Meestal leg ik hem op de grond in een houdgreep, zodat hij niet weg kan, maar dit lukt niet altijd. Soms is hij er ineens toch vandoor en staat hij ineens schaterlachend en half bloot boven op de leuning van de bank. 1-0 voor hem. Na een stevige worsteling komt dan de schone luier om. 1-1. En na een nieuwe houdgreep kan ik ook zijn kleding weer aan doen. 2-1 voor mama. Het kost even moeite, maar dan heb je ook wat. De oudste heeft ontdekt dat hij kan boksen. Ook gaat hij steeds beter judoën. Ik ben daar natuurlijk erg trots op, maar hij oefent dit op de meest vreemde momenten op mij. Als ik even rustig op mijn telefoon kijk, lig ik ineens onder in de houdgreep of staat hij ineens tegen me te boksen. Ik moet dus de hele dag zorgen dat ik alert ben, en indien nodig dat ik dekking voor mijn gezicht hebt. Ook zwaardvechten in de woonkamer, tuin of op de sportschool is bij ons thuis een favoriete bezigheid. De jongens hebben er de grootste lol in, en ik ook. Nu mag het alleen nog iets beter gecontroleerd, maar dat is de volgende stap. Feest Ervaring uit de krijgskunsten en ninjatraining zijn superhandig als ouder. Het sluipen is voor mij zelfs een noodzakelijke vaardigheid, want anders slaap ik zelf niet meer. 'Je krijgt er zoveel voor terug', zeiden mensen toen ik het wat zwaar had tijdens de zwangerschap. Wist ik veel dat ze daar ninjaskills, rimpels, grijze haren en slapeloze nachten mee bedoelden. Het ouderschap brengt best wat uitdagingen met zich mee, maar het is zeker iets waar ik erg van geniet en nooit zou willen missen. Je ziet je kinderen groeien en ontwikkelen en ook zelf leer ik iedere dag nieuwe dingen. Opvoeden is een feest, een ninjafeest!
Was dit leuk om te lezen? Meld je dan nu aan en ontvang nieuwe blogs, anekdotes en tips direct in je mailbox. Wel zo makkelijk.
留言